San Salvador 1868 Vlag

Liberty Plaza in het begin van de jaren vijftig

Historisch centrum begin jaren zeventig

Monumento al Divino Salvador del Mundo

Torre Cuscatlan

Torre Futura, World Trade Center San Salvador

Wetgevende Vergadering van El Salvador

Basilica Sagrado Corazon de Jesus

Iglesia El Carmen

Parroquia María Auxiliadora Don Rua

Iglesia El Calvario

Voor de Spaanse overwinning hebben de mensen van de pijpleiding hun hoofdstad Cuzcatlan in de buurt van de huidige locatie van San Salvador gevestigd. Er is niet veel bekend over Cuzcatlan, omdat het door zijn inwoners in de steek is gelaten in een poging de Spaanse regering te ontlopen. Onder het bevel van de heer Pedro de Alvarado hebben zijn medewerkers Gonzalo de Alvarado en Diego de Holguín de lege nederzetting bezet en de bouw ervan begonnen. Diego de Holguín werd de eerste burgemeester van San Salvador na de oprichting van de stad op 1 april 1525. De stad veranderde twee keer van plaats, in 1528 en 1545. Oorspronkelijk gevestigd in de archeologische vindplaats Ciudad Vieja, ten noorden van de huidige stad, werd het verplaatst naar de Valle de Las Hamacas, zo genoemd voor de intense seismische activiteit die het kenmerkt. Het nieuwe terrein werd gekozen omdat het meer ruimte en vruchtbaarder grond had dankzij de Acelhuate rivier. De bevolking van de stad bleef tot het begin van de 20e eeuw relatief klein.

In januari 1885 heeft een groep zakenlieden en de familie van de president tijdens het voorzitterschap van dr. Rafael Zaldivar geld bijgedragen voor de bouw van het Asiel Sara Zaldivar voor Ouderen en Indische Gejaarden. In 1902 werd de Ziekenhuis Rosales gebouwd, genoemd naar zijn weldoener, Dr. Jose Rosales, een bankier die zijn geluk gaf aan het ziekenhuis en het weeshuis. De bouw van het ziekenhuis werd gestart door president Carlos Ezeta en werd afgesloten tijdens het presidentschap van Tomás Regalado. In 1905 begon president Pedro José Escalón met de bouw van het Nationaal Paleis, gefinancierd door de heffing op de export van koffie. Het Monumento a los Próceres de 1811 (Monument voor de helden van 1811), gevestigd in de Plaza Libertad, en het Teatro Nacional werden in 1911 gebouwd tijdens het voorzitterschap van dr. Manuel Enrique Araujo.

In 1917 heeft een aardbeving tijdens een uitbarsting van de nabijgelegen San Salvador-vulkaan (ook bekend als Quetzaltepec) de stad beschadigd, maar hij ontsnapte aan extra schade omdat de lava langs de achterkant van de vulkaan stroomden. Op 2 december 1931 werd president Arturo Araujo afgezet door een militaire staatsgreep en vervangen door een militair directoraat. Het directoraat met de naam Maximiliano Hernández Martínez, vice-voorzitter, en Araujo zijn in ballingschap gegaan. Het regime-Martínez duurde van 4 december 1931 tot 6 mei 1944.

In 1964 werd de kandidaat van de christendemocratische partij, José Napoleon Duarte, gekozen tot burgemeester; hij diende van 1964 tot 1970 . Tijdens zijn ambtstermijn heeft hij opdracht gegeven tot de bouw van het Pancho Lara-park in de buurt van Vista Hermosa, het elektriciteitsnet vernieuwd en een systeem van scholen voor volwasseneneducatie opgezet. De jaren '60 tot de jaren '80 waren het gouden tijdperk van San Salvador in alle aspecten van veiligheid, levenskwaliteit en modernisering.

Vandaag de dag heeft het grootste gebouw in het land 28 verdiepingen en is het 110 meter hoog. Met het begin van de Salvadoraanse burgeroorlog in de jaren tachtig werden veel moderniseringsprojecten stopgezet. Voorbeelden van geschorte projecten zijn een regeringsgebouw van ongeveer 160 meter hoogte met 40 verdiepingen, en de Sheraton Hotel Tower, een gebouw van 26 verdiepingen met een draaiend restaurant bovenaan.

In 1969 werden in het stadion van Cuscatlán festiviteiten gehouden ter ere van de terugkerende troepen van de voetbaloorlog met Honduras. De Boulevard de los Héroes (Boulevard van de Heroes) werd genoemd naar de Salvadoraanse soldaten die daar vochten. De aardbeving in San Salvador in 1986 verwoestte veel overheidsgebouwen en andere belangrijke structuren, waarbij honderden werden gewond en gedood. Duizenden mensen werden door de ramp ontheemd en velen worstelden met het vinden van onderdak in de ruïnes.

In 1986 sloot burgemeester Morales Ehrlich straten in het centrum van de stad om een groot winkelcentrum te bouwen, wat heeft geleid tot chronische verkeersopstoppingen. Sinds 2009 werkt burgemeester Norman Quijano aan de herontwikkeling van parken en historische gebouwen in het Rescate del Centro Histórico, waarbij straatverkopers moeten worden verwijderd. Dit heeft geleid tot verschillende rellen in het gebied, maar hij is erin geslaagd de verkopers te plaatsen op nieuwe markten waar ze hun eigen kraampjes kunnen bedienen. De vredesakkoorden van Chapultepec zijn op 16 januari 1992 ondertekend en eindigen op twaalf jaar burgeroorlog. De ondertekening wordt gevierd als een nationale feestdag met overstromingen in het centrum van San Salvador in de Plaza Gerardo Barrios en in La Libertad Park.

San Salvador als duisternis afneemt op het grote metropolitane gebied

De steden in El Salvador zijn volgens de grondwettelijke bepalingen (artikel 203) economisch en administratief autonoom. San Salvador wordt bestuurd door een raad bestaande uit een burgemeester (die om de drie jaar rechtstreeks wordt gekozen, met de mogelijkheid om opnieuw te worden gekozen), een trustee en twee of meer mannen wier aantal varieert naar gelang van de bevolking van de gemeente. De functies en bevoegdheden van deze regering zijn vastgelegd in de regels van het gemeentewetboek. De regering van San Salvador bestaat uit verschillende departementen, waaronder de departementen festivals, parken, begraafplaatsen en financiën. Om de belangen van de gemeente te beschermen, is er een raad van metropolitane agenten. Elk van de zes stadswijken heeft ook een overheidsdienst. De burgemeester is lid van de gemeenteraad van San Salvador (COAMSS), die bestaat uit veertien gemeenten die samen het gebied vormen dat bekend staat als de Grote San Salvador.

Satellietbeeld van Great San Salvador. Het oosten (rechts) van de stad ligt in het meer van Ilopango, en het westen (links) stijgt de vulkaan van San Salvador. De stranden van de kust van de Midden-Amerikaanse Stille Oceaan liggen net ten zuiden van de stad.

burgemeesters sinds 1964

• van José Napoleón Duarte (1964-1970);
• Carlos Antonio Herrera Rebollo (1970-1974)
• van José Antonio Morales Ehrlich (1974-1976);
• van José Napoleón Gómez (1976-1978);
• Norman Duarte (1982-1985)
• van José Antonio Morales Ehrlich (1985-1988);
• Armando Calderón Sol, ARENA (1988-1994)
• van Mario Valiente, ARENA (1994-1997);
• van Hector Silva Arguello, FMLN (1997-2003);
• Carlos Rivas Zamora, FMLN (2003-2006)
• Violeta Menjívar, FMLN (2006-2009)
• Norman Quijano, ARENA (2009-2015)
• Nayib Bu FMLN (2015-2018)
• Ernesto Muyshondt (huidige versie van 2018)

Gemeentelijke districten

De gemeente San Salvador wordt natuurlijk begrensd door de Acelhuate rivier in het oosten, de San Jacinto Hill in het zuidoosten, de onderste hooglanden van het Balsam-gebied in het zuiden, het El Picacho-gebergte en het tweehonderdjarig park in het westen, en noord door de San Antonio-rivier. De gemeente is verder onderverdeeld in districten die worden bestuurd door de gemeentelijke burgemeester en een districtsraad. Er zijn zeven districten in San Salvador, de districten 1-6 en de historische stad.

De zes districten:

• District één - Historic Downtown, Colonia Layco, Colonia La Rabida, Colonia Manzano. (Populatie: 118 325)
• District 2 — Colonia Centro América, Colonia Miralvalle, Colonia Flor Blanca, Colonia Miramonte. (Populatie: 110 475)
• District Drie — Colonia Escalón, Colonia San Benito, Colonia La Mascota, Colonia Maquilishuat. (Populatie: 51 325)
• District Vier — Colonia San Francisco, Colonia La Cima (I-IV), Colonia La Floresta. (Populatie: 68 465)
• District Vijf - Colonia Monserrat, Colonia Modelo, Centro Urbano Candelaria. (Populatie: 126 290)
• District Six - Barrio San Esteban. (Populatie: 92 908)

Totale populatie in alle zes de districten: 567 788

De stad ligt in de Boquerón Volcano-vallei, een gebied met een hoge seismische activiteit. De gemiddelde hoogte van de stad ligt 659 meter boven zeeniveau, maar varieert van een hoogste punt van 1.186 meter boven zeeniveau tot een laagste punt van 596 m (1.955 ft) boven zeeniveau. De gemeente is omgeven door deze natuurlijke kenmerken van het landschap: zuidwaarts van de Cordillera del Balsamo (Balsam Mountain Range); westwaarts door de Boquerón Volcano en Cerro El Picacho, het hoogste punt in de gemeente op 1.929 m (6.329 ft). El Boquerón Volcano was slapend sinds zijn laatste uitbarsting in 1917, maar is recentelijk actief geweest. Ten oosten van de gemeente ligt de San Jacinto Hill en de caldera van het meer van Ilopango, de grootste natuurlijke watermassa in het land met een oppervlakte van 72 vierkante kilometer (28 vierkante mijl). De caldera is seismisch actief, maar is sinds 1880 niet uitgebroken.

Klimaat

Weergave van het meer van Ilopango en de oostelijke San Salvador-vallei

San Salvador heeft een tropisch nat en droog klimaat onder de Köppen-klimaatclassificatie, en geniet het hele jaar door zeer warm tot warm weer, met een dagelijkse gemiddelde temperatuur van 27 °C of 80,6 °F. De weerkoeling van het land tussen november en februari als gevolg van de seizoenswind van het droge seizoen. Gedurende deze maanden kan men een dagelijks gemiddelde verwachten van 22,2 °C (72,0 °F). De heetste maanden van het jaar zijn april en mei, tijdens de overgang van het droge seizoen (november tot april) naar het regenseizoen (mei tot oktober). In april en mei bereiken de gemiddelde maximumtemperaturen 32,2 °C (90,0 °F). De hoogste gemeten waarde was 38,5 °C (101,3 °F), de laagste 8,2 °C (46,8 °F). Het hoogste dauwpunt was 27 °C (81 °F) en het laagste -10 °C (14 °F). Onweer komt bijna dagelijks voor tijdens het regenseizoen, meestal 's middags en 's nachts. 's Ochtends is de hemel schoon en de dagen zijn meestal zonnig tot de middagstormen.

Topografie

San Salvador City ligt aan de voet van de vulkaan van San Salvador.

El Boquerón-krater in San Salvador

San Salvador heeft een zeer hilair terrein; er zijn weinig delen van de gemeente waar de hoogte consistent is . De stad heeft veel topografische kenmerken met naburige gemeenten in de departementen San Salvador en La Libertad.

• Het meest opmerkelijke topografische kenmerk in San Salvador en zijn metropolitane gebied is de Boquerón Volcano, die op een hoogte van 1.893 meter boven zeeniveau over deze regio op de grondvlakte van deze regio ligt.
• San Salvador deelt Cerro El Picacho, 1.931 meter boven zeeniveau, met de aangrenzende gemeente Mejicanos.

Flora in de vulkanische regio El Boquerón

• Het gedeelte van de Cordillera del Bálsamo (Balsam Mountain Range) dat in de gemeente ligt, ligt gemiddeld op 1,030 m (3,379 m) boven zeeniveau. De Cordillera del Bálsamo wordt genoemd naar de Myroxylon balsamum boom, een van de twee soorten Midden-Amerikaanse en Zuid-Amerikaanse bomen in de familie Fabaceae (Leguminosae). De boom, die vaak Quina of Bálsamo wordt genoemd, staat in de westerse wereld bekend als de bron van Balsam van de balsem van Peru en Tolu. El Salvador is de belangrijkste exporteur van deze harsen, die nog steeds handmatig worden gewonnen.
• El Cerro de San Jacinto (San Jacinto Hill) ligt aan de oostgrens van de gemeente en wordt gedeeld met Soyapango, Santo Tomás en San Marcos. De top bevindt zich op 1.153 meter boven zeeniveau. De heuvel was ooit beroemd om de San Jacinto Cable Car and Park op zijn top, maar de faciliteiten werden uiteindelijk verlaten. Bodemsoorten zijn onder meer regosol, latosol en andosol, alsmede bodems afkomstig van ansitisch en basaltisch gesteente.

Waterlichamen

Luchtuitzicht van het meer van Ilopango caldera

De dichtstbijzijnde rivier in San Salvador is de Acelhuaat, die 2,2 km (1,4 mi) lang is. Hoewel het niet binnen de gemeente ligt, vormt het een natuurlijke grens tussen San Salvador en Soyapango. Het Acelhuaat diende in de late jaren 1800 en het begin van de jaren 1900 als waterbron voor San Salvador, maar door de verstedelijking is het nu vervuild. Er lopen kleine beken van het Ilopango-meer en een paar oude waterlopen, maar de gemeente zelf heeft geen grote watermassa's.

• Het meer van Ilopango, dat weliswaar niet in de gemeente is gelegen, is het dichtstbijzijnde grote waterlichaam, dat slechts enkele minuten verwijderd is van het historische centrum van San Salvador. Het meer is ook het grootste natuurlijke waterlichaam van het land, met een oppervlakte van 72 km² (28 vierkante meter). Het stuwmeer van Cerrón Grande, 78 km (48 mi) ten noorden van San Salvador, is gevormd door de schade aan de Lempa in de gemeenten Potonico, Chalatenango en Jutiapa (Cabañas). Het stuwmeer van Cerrón Grande levert een aanzienlijk deel van de elektriciteit in de regio.

Spaans is de taal die door vrijwel alle inwoners wordt gesproken. Engels wordt meer gesproken dan in het verleden, voornamelijk als gevolg van culturele invloeden uit de Verenigde Staten, met name in de amusementssector, en het grote aantal Salvadoraanse emigranten dat uit de Verenigde Staten is teruggekeerd. Ongeveer 86% van de bevolking wordt als mestizo beschouwd en 12% valt onder de categorie witte of crème, die voornamelijk uit Spaanse afstamming bestaat, en een paar Franse of Duitse afstammelingen. Andere kleinere etnische groepen in de blanke bevolking zijn afstammelingen van Zwitsers, Italianen, Syriërs, joden (vooral Sephardic) en christelijke Palestijnen.

In 2015 zou San Salvador een bevolking van 257.754 inwoners hebben, die ongeveer 3,99% van de bevolking van het land vertegenwoordigt, terwijl het metropolitane gebied 1.767.102 inwoners telde, met 27,4% van de totale bevolking van het land.

Religie

De bevolking van San Salvador is overwegend rooms-katholiek, met een aanzienlijke minderheid van protestanten. Er is meer diversiteit aan religies dan in de meeste Latijns-Amerikaanse landen. De protestantse bevolking is voornamelijk Evangelisch. Een van de grootste protestantse kerken in de stad is de Iglesia Cristiana Josue (van de Assemblée of God), een andere is de Tabernaculo Biblico Bautista, Amigos de Israel (Bijbelse Baptist Tabernacle, Vrienden van Israël). Er is ook een aanzienlijke populatie van leden van de Kerk van Jezus Christus van Latter-dagsheiligen, die vaak de Mormons worden genoemd. De Mormon-gemeenschap in El Salvador bouwde onlangs haar eerste tempel in El Salvador, een structuur van indrukwekkende techniek en architectuur. Er zijn ook kleinere Latter-day Saints kapels in de districten 1 en 3.

Net als in het grootste deel van het land speelt het katholieke katholiek nog steeds een vooraanstaande rol bij de feestelijke viering, met inbegrip van Las Fiestas Agostinas (de Augustus Festivals) ter ere van Jezus Christus, de beschermheilige van El Salvador, El Salvador del Mundo (de redder van de wereld). Deze gebeurtenissen worden steeds prominenter, met een scherpe daling van de rooms-katholieke bevolking in het afgelopen decennium. In San Salvador wonen ook ongeveer 3.500 Joden; de joodse gemeenschap is nog steeds robuust, maar minder sinds de jaren tachtig, zoals een groot aantal van hen met het begin van de Salvadoraanse burgeroorlog nog overbleef. Veel joden waren tijdens de Tweede Wereldoorlog naar El Salvador gemigreerd vanwege het werk van José Castellanos Contreras, de Salvadoraanse diplomatieke consul-generaal in Genève, Zwitserland, die een joods-Hongaarse zakenman, Gyorgy Mandl, hielp om tot 40.000 joden in Midden-Europa te redden van de nazi-vervolging door hun Salvadoraanse nationaliteitsdocumenten. De stad heeft een kleine gemeenschap Palestijnen, vooral nakomelingen van Palestijnse christelijke families die aan het einde van de 19e en begin van de 20e eeuw uit Palestina zijn geïmmigreerd, met het hoogste immigratiecijfer tussen 1910 en 1925. De stad heeft ook Koreaanse Evangelische Kerken die diensten in het Koreaans houden voor een groeiende Koreaanse bevolking.

Cultuur

San Salvador is rijk aan Spaans erfgoed en het historische centrum bevat een architectuur die elders in Latijns-Amerika niet voorkomt. De metropolitane kathedraal werd gebouwd in de jaren vijftig waarin barokke en eclectische architectuurstijlen werden gecombineerd. Het Nationale paleis, gebouwd in 1905, is een mix van Gotische, Neoclassieke, en de architectuur van de Vernieuwing van de Vernieuwing van de Vernieuwing van de Vergroting. Het nationale theater is het oudste theater in Midden-Amerika, dat in 1917 gebouwd wordt in de stijl van de Franse Renaissance Revival met details in de architectonische stijlen Rococo, Romantic en Art Nouveau. Het gebouw bestaat uit drie zetels, waaronder een presidentiële doos in het midden van het tweede niveau, en telt 650 zitplaatsen. De structuur is voorzien van een ellipsoïdaal koepel, waarvan de binnenkant is voorzien van een door Carlos Cañas geschilderde muurschildering en een kristalkandelaar.

San Salvador is ook het museum Museo de Arte de El Salvador (MARTE), waar kunstwerken uit het midden van de 19e eeuw tot het hedendaagse tijdperk worden verzameld. Het museum heeft tijdelijke tentoonstellingen gehouden over werken van internationaal erkende kunstenaars zoals Picasso, Rembrandt, Salvador Dalí en Joan Miró. The Museo Nacional de Antropología (MUNA) of National Museum of Anthropology, opgericht in 1883 door dr. David J. Guzmán heeft tentoonstellingen gehouden over menselijke nederzettingen, landbouw, ambachtslieden, handel en handel, religie, kunst en communicatie. Het museum wil het cultureel bewustzijn van Salvadoranen bevorderen door middel van tentoonstellingen, onderzoek, publicaties en educatieve programma's. In 2011 heeft de Unie van Ibero-Amerikaanse hoofdsteden of Unión de Ciudades Capitales Iberoamericanas (UCCI) San Salvador gekozen als "Latijns-Amerikaanse culturele hoofdstad", waarbij de culturele diversiteit van San Salvador wordt erkend. De stadsregering herstelt het centrum, met als doel het verleden van de stad te vieren en de culturele diversiteit te bevorderen.

Stadssymbolen

De symbolen van de stad zijn de Monumento al Divino Salvador del Mundo, schild, vlag, hymne, en het personeel van het kantoor. De eerste drie werden opgericht naar aanleiding van een wedstrijd die in 1943 werd gehouden. Het schild (ontworpen door de schilder José Mejía Vides) is verdeeld in vier vierkantjes: de twee vierkantjes linksboven en linksonder hebben blauwe en witte velden die de nationale vlag symboliseren ; het linksbovenkwadrant vertoont een symbolische stekelhalsketting; Rechts onderaan staat de bel van de Kerk van La Merced, die de geboorte van de onafhankelijkheidsbeweging van El Salvador in 1811 vertegenwoordigt, toen José Matías Delgado de bellen belde.

De vlag werd ontworpen op verzoek van de stadsregering. Het volkslied is geschreven door Carlos Bustamante (teksten) en Ciriaco de Jesús Alas (muziek).

Het gemeentepersoneel toont een reeks cijfers en symbolen met betrekking tot de plaatselijke geschiedenis. Van boven naar beneden zijn deze afbeeldingen: een inheemse Amerikaan, eerste burgemeester Diego de Olguín, Carlos V van Spanje, het Koninklijk Besluit dat San Salvador zijn naam heeft gegeven, burgemeester Antonio Gutiérrez, de priester José Matías Delgado, het vrijheidszegel van 1811, het onafhankelijkheidszegel van 1821, het schild van de Gemeentelijke Vrijheidsunie, het nationale embleem en God.

Op 5 mei 2015 presenteerde burgemeester Nayib Buŏng het herontworpen stadsschild en de vlag die hij gebruikte. Het nieuwe wapen van de stad is zilver als symbool van zuiverheid; het heeft de vlag van het centrum en een lint onderaan met de datum 1834, het jaar waarin San Salvador de hoofdstad van Midden-Amerika werd. Aan de zijkanten heeft het twee woorden: links het zwaard van Francisco Morazán en rechts het zwaard van Gerardo Barrios, die zijn overwinningen uit het verleden voorstelt. Een kroon van lauweren omringt het wapen, dat ook omringd wordt door 6 sterren, die de zes stadswijken vertegenwoordigen.

San Salvador is niet alleen de hoofdstad van El Salvador, maar concentreert ook onevenredig de economische activiteit in het land. Het metropolitane gebied vertegenwoordigt slechts 3 procent van het nationale grondgebied, maar 70 procent van de publieke en particuliere investeringen wordt daar gedaan. De economie van San Salvador, Antiguo Cuscatlán en Santa Tecla is een gemengde economie die voornamelijk bestaat uit diensten, privé-onderwijs, bankwezen, zakelijk hoofdkantoor en industriële productie. Andere gemeenten in het metropolitane gebied zijn afhankelijk van de industrie, zoals Soyapango en Ilopango, de openbare dienstverlening, zoals Mejicanos, of de elektriciteitsproductie, zoals in Nejapa en Apopa. De andere gemeenten hebben echter geen eigen economie ontwikkeld, maar hebben het personeel ter beschikking gesteld dat nodig is voor de industrie in de naburige gemeenten.

San Salvador, evenals de rest van het land, heeft de Amerikaanse dollar sinds 2001 als valuta gebruikt. Op grond van de wet inzake monetaire integratie heeft El Salvador de Amerikaanse dollar naast de colón als wettig betaalmiddel overgenomen. Dit besluit was een poging om buitenlandse investeerders aan te moedigen nieuwe bedrijven in El Salvador op te richten, waardoor ze het ongemak van de omschakeling naar andere valuta's konden besparen. De economie van San Salvador is vooral gebaseerd op de dienstverlening en de detailhandel, en niet op de industrie of de industrie.

Financiële sector

San Salvador is de thuishaven van de overgrote meerderheid van de bedrijven in het land en steunt vele commerciële activiteiten, waaronder de productie van voedsel en dranken; de farmaceutische en chemische industrie; de verkoop van auto's, handwerk en bouwmaterialen; en reparatie van het apparaat. De meeste nationale bedrijven hebben hun hoofdkantoor in San Salvador, waar ook regionale kantoren voor verschillende transnationale entiteiten gevestigd zijn. Unicomer Group, Almacenes Simán, Grupo Roble, Grupo Real, Excel Automotríz en Grupo Q hebben allemaal hun hoofdkantoor in San Salvador. Sinds het begin van de jaren '10 is er sprake van een explosie in de bouw van callcenters die diensten verlenen aan zowel nationale als internationale ondernemingen.

San Salvador heeft geen geconsolideerd financieel district; dit is vooral te wijten aan het gebrek aan stadsplanning , dat de stad heeft getroffen sinds de nasleep van de Salvadoraanse burgeroorlog in 1992 . Sommige clusters hebben zich echter op organische wijze gevormd; tegenwoordig zijn de meeste banken en telecommunicatie geconcentreerd op de Alameda Manuel Enrique Araujo in District Two. Verschillende bedrijfscomplexen en torens zijn ontstaan in de handelsdistricten Colonia Escalón en Colonia San Benito, beide in district drie van de Salvadoraanse hoofdstad.

• World Trade Centre San Salvador

Torre Futura

Het World Trade Center San Salvador ligt in district 3 (Colonia Escalón) in Avenida Norte en Calle del Mirador. Het World Trade Center biedt een aantal van de beste kantoorlocaties in het land: de onderneming is verbonden met twee hotels (waaronder het Crowne Plaza hotel), een congrescentrum en een commercieel centrum dat winkels en restaurants omvat. Vanaf oktober 2012 bestaat het centrum uit twee torens van elk 8 niveaus, met een totaal van 13.000 m² (139.931 m²) kantoorruimte. Sinds hun voltooiing hebben de eerste twee torens een bezettingsgraad van 100 procent gehandhaafd bij multinationale ondernemingen, ambassades en bedrijven zoals Banco Multisectorial de Inversiones (BMI), Ericsson, Continental Airlines, Microsoft, Inter-American Development Bank en Banco Promérica die daar kantoren in stand houden.

• Centro Financiero Gigante

Centro Financiero Gigante

Centro Financiero Gigante is een complex van kantoorgebouwen bestaande uit vijf torens, waarvan het hoogste 77 meter hoog is en 19 verdiepingen heeft. Centro Financiero Gigante is een gefaseerd project dat begon met de bouw van de twee torens. Na een aantal jaren is het aantal gebouwen gestegen en is het een van de belangrijkste bedrijfscomplexen in San Salvador geworden. De grootste toren wordt bezet door het telefoonbedrijf Telefónica, de volgende grootste toren wordt gebruikt door RED Business Communication Systems. Het complex omvat ook het Banco Azteca Center, Stream Global Services die Dell in Midden-Amerika vertegenwoordigen, de Israëlische ambassade van San Salvador, Tigo, callcenters en andere kleine kantoren en banken. Het project begon in 1997 met fase I, de bouw van de twee grootste torens. In fase II werd een tower met zeven verdiepingen gebouwd voor het oude Dell-bedrijf in Midden-Amerika, en in fase III een tower met twaalf verdiepingen voor Tigo en een tower met tien verdiepingen voor Telemovil. De laatste fase was het hervormen van het gebouw Telemovil om het om te zetten in het Banco Azteca Center.

• Alameda Manuel Enrique Araujo en Zona Rosa

Barcelo Hotel

Onder Alameda Manuel Enrique Araujo bevinden zich veel bedrijven, banken en financiële centra, overheidsinstellingen en musea. Het gaat onder meer om de AFP Confia, de Hoge Raad voor de Volksgezondheid, de HSBC Central Office, de AFP Crecer, het ministerie van Openbare Werken, het Centro Internacional de Feria y Convenciones (Internationaal Centrum voor Bejaarden en Conventies), het presidentiële paleis, de Museo Nacional de Antropología David J. Guzman (Nationaal Museum voor Antropologie), het Banco Promerica Financial Centre, het Ministerie van Toerisme, het Kanaal 2 & 4 Studio Centre, het Kanaal 6 Studio Centre en het Centro de Compañía de Alumbrado Eléctrico de San Salvador (CAESS-Centro) of Central Electric Lighting Company of San Salvador.

Communicatie

Een relatief groot deel van de inwoners heeft telefoons, televisietoestellen en toegang tot internet, en verschillende communicatiebedrijven hebben hun hoofdkantoor in San Salvador. De grootste zijn Tigo, Claro-Telecom, Movistar-Telefónica, en Digicel.

Diensten en detailhandel

De economie van San Salvador is voornamelijk gebaseerd op de dienstensector. San Salvador heeft veel restaurants en winkelcentra, waaronder Metrocentro, het grootste winkelcentrum in Midden-Amerika, en winkels zoals Wal-Mart, Office Max en een Pricesmart warehouse club. Het grootste winkelcentrum in de regio, het Centro Comercial Galerias, werd gebouwd rond en boven een oude muurschildering, La Casona, die dateert van eind jaren vijftig, waar een familie van Spaanse afkomst, de Guirolas, woonde.

Industrie

San Salvador heeft kleine industriezones die verspreid zijn over de hele gemeente, hoewel de meeste daarvan geconcentreerd zijn in het oostelijke gedeelte van de grens met Soyapango. Een groot deel van de industrie houdt verband met voedselverwerking, drankproductie en suikerraffinage. Bouwmaterialen variërend van keramische tegels tot betonblokken en beton worden in grote hoeveelheden geproduceerd; plasticextrusie , met inbegrip van de productie van pijpleidingen , is ook een belangrijke bedrijfstak .

Industrias La Constancia, de grootste brouwerij van El Salvador en bottelaar van gezuiverd water, domineert de Salvadoraanse exportmarkt van bier en gebotteld water. Het bedrijf werd in 2005 deel van de op een na grootste brouwerij ter wereld, SABMiller. Het vlaggenschipmerk is Pilsener, een pilssnerbier, het nationale bier van El Salvador. In 2011 centraliseerde La Constancia zijn activiteiten en opende het nieuwe hoofdkwartier in San Salvador, waar het in 1928 verhuisde van het departement Santa Ana. De onderneming produceert het merk Agua Cristal van gebotteld water, de best verkochte producten in El Salvador en in de Midden-Amerikaanse regio. Het bedrijf Coca-Cola gebruikt de installaties van La Constancia om zijn drankmerken te produceren die in El Salvador en de rest van Midden-Amerika worden verkocht.

Unilever, een Brits-Nederlands multinationaal consumentenbedrijf, heeft een fabriek in San Salvador. Tot de producten behoren levensmiddelen, dranken, reinigingsmiddelen en producten voor persoonlijke verzorging. Unilever vervaardigt al haar producten die in Midden-Amerika in San Salvador worden verkocht.

Vroege koloniale ontwikkeling kon niet vooruitlopen op de grote groei van de stad in de volgende eeuwen. Zo, bevat de stad vele smalle straten die verkeersproblemen veroorzaken, en de zijdes zijn vaak overbevolkt. Naarmate de uitbreiding van San Salvador voortduurt, wordt de behoefte aan verbeteringen van de infrastructuur acuter.

In de jaren zestig was de stedelijke expansie het meest uitgesproken in de noordelijke en zuidelijke delen van de stad, terwijl de groei in de jaren zeventig verder naar het zuiden, noord en westen werd voortgezet. De woningbouw van Colonia Miravalle, Montebello, Satelliet, Maquilishuat, San Mateo Lomas de San Francisco, Alta Mira, Loma Linda, La Floresta en Jardines de la Libertad heeft in deze periode plaatsgevonden.

De uitbreiding van San Salvador ging weliswaar in alle richtingen, maar ging vooral in de richting van de vulkaan van San Salvador. De toegenomen vraag naar huisvesting was het gevolg van een toename van het aantal werknemers in de middenklasse, leden van het leger en professionals.

Rond 2000 vertraagde de expansie van de stad westwaarts. Er was een uitbreiding van middenklasse buurten zoals Merliot, Santa Elena en de Tier, maar interne migratie en het staken van gewapende conflicten hebben een grote vraag naar stedelijke openbare huisvesting doen ontstaan. Dit leidde tot grote stadsontwikkelingsprojecten, vooral in het oosten en het noorden, tot het verschijnsel van "slaapgemeenschappen" en tot een wanordelijk groeipatroon.

De koloniale structuren van San Salvador, met name de koloniale kathedralen, zijn in de loop der tijd verwoest door historische aardbevingen, waardoor de conservatieve en Gothische kathedralen hun plaats hebben ingenomen. Tijdens de Salvadoraanse burgeroorlog werden grote bouwprojecten stopgezet en uiteindelijk geannuleerd als gevolg van de ineenstorting van de economie; de rest van de vroegere Modernistische kantoor- en hotelgebouwen stortte in tijdens de aardbeving in San Salvador in 1986 en de aardbevingen in El Salvador in 2001, terwijl de weinige oude gebouwen onbewoonbaar waren gebleven. Slechts een paar grote structuren hebben de aardbevingen overleefd, waaronder het Sheraton Presidente San Salvador Hotel en het Hilton Princess San Salvador Hotel. Het seismische karakter van het gebied San Salvador heeft tot voor kort de bouw van hoogstaande gebouwen en wolkenkrabbers in de stad belemmerd; met de nieuwe technologische vooruitgang en de komst van aardbevingsbestendige constructies zijn de gebouwen met een hoge stijging boven San Salvador echter begonnen. Vandaag de dag heeft de stad monumenten, pleinen, stadions, hoogstaande gebouwen, grote zalen en kathedralen die zijn ingebouwd in een neo-gotische, moderne, populistische, Googie, Streamline Moderne, Art Deco en Futurist stijl architectuur.

Kerken

• Iglesia El Carmen
• Iglesia El Rosario
• Iglesia El Calvario

Moderne structuren

• Centro Financiero Gigante
• Torre Roble
• Torre Terra Alta
• Torre Alisios 115
• Torre 515 Avenida La Capilla
• Torre 525 Avenida La Capilla
• Torres 105 Campestre
• Torre El Pedregal (Tallest toren in San Salvador-stad)
• Sheraton Presidente San Salvador Hotel
• Hilton Princess San Salvador Hotel

Populux, Googie, Streamline Moderne en Art Deco-structuren

Controletoren bij de internationale Autodromo El Jabalí

• Palacio de los Deportes Carlos "El Famoso" Hernández (Stadium)
• Ziekenhuis Capilla Divina Providencia (kerk waar Oscar Romero werd vermoord)
• Gimnasio Nacional José Adolfo Pineda
• Monumento al Divino Salvador del Mundo
• Monumento Hermano Bienvenido a Casa
• Lifestyle Centre La Gran Via
• Multiplaza (El Salvador)
• Monumento a la Revolución (El Salvador)
• Monumento a La Constitución de El Salvador
• Internationale luchthaven Ilopango
• Centro Internacional de Ferias y Convenciones (CIFCO)
• Estadio Jorge "Mágico" González

Futuristische structuren

Waarnemingspost Dr. Prudencio Llach

• Torre Futura
• Torre Cuscatlán
• Edificio Insigne
• Edificio Avante
• El Salvador International Airport maakt een grootschalige modernisering en aanpassing door, die van een moderne stijl naar een futuristische architectuur overstappen wanneer ze klaar is.

Historisch centrum

Het historische centrum van San Salvador omvat het gebied waar de hoofdstad van El Salvador sinds de 16de eeuw ligt. De oorspronkelijke gebouwen van de Spaanse kolonie zijn in de loop der jaren grotendeels verwoest door natuurrampen. De weinige overlevende gebouwen werden in de late 19e en begin 20e eeuw gebouwd. De burgemeester Norman Quijano heeft een aantal grote projecten op touw gezet om de voormalige grootsheid van de gebouwen in het centrum te herstellen. Een van die projecten is het omleiden van de openbare vervoersroutes, zodat ze niet langer door het historische centrum lopen. Een ander project is de verplaatsing van illegale straatverkopers naar een aangewezen openbare markt.

Nationaal paleis

Nationaal paleis van El Salvador

Het huidige gebouw van het nationale paleis verving het oude nationale paleis dat in 1866-1870 werd gebouwd en dat op 19 december 1889 door brand werd verwoest. De bouw, uitgevoerd tussen 1905 en 1911, was het werk van ingenieur José Emilio Alcaine, onder leiding van de voorman Pascasio González Erazo. Om het project af te ronden, werd wetgeving aangenomen die één dubbelpunt ophaalde voor elke quintal koffie die werd geëxporteerd. De gebruikte materialen werden ingevoerd uit verschillende Europese landen, waaronder Duitsland, Italië en België. Tot 1974 werden de faciliteiten van het paleis bezet door regeringsbureaus.

Het gebouw bestaat uit vier hoofdkamers en 101 secundaire kamers; elk van de vier hoofdkamers heeft een eigen kleur . De Rode Zaal (Salon Rojo) wordt gebruikt voor recepties van het Salvadoraanse Ministerie van Buitenlandse Zaken en voor de ceremoniële presentatie van de geloofsbrieven van ambassadeurs. Het wordt sinds de toediening van generaal Maximiliano Hernández Martínez voor ceremoniële doeleinden gebruikt. De Gele Zaal (Salon Amarillo) wordt gebruikt als kantoor voor de president van de republiek, terwijl de Roze Zaal (Salon Rosado) het Hooggerechtshof en later het Ministerie van Defensie huisveste. De Blauwe Zaal (Salon Azul) was de plaats waar de wetgever van El Salvador sinds 1906 vergaderde en de klassieke architectuur met Ionische, Corinthische en Romeinse elementen is opmerkelijk. De zaal heet nu het Salvadoraanse parlement ter herdenking van zijn voormalige doel en werd in 1974 uitgeroepen tot nationaal historisch landschap.

Metropolitan Cathedraal

San Salvador Cathedraal, geconfronteerd met Plaza Barrios in het stadscentrum

De metropolitane kathedraal van de Heilige Savior (Catedral Metropolitana de San Salvador) is de belangrijkste kerk van de rooms-katholieke archdiocese van San Salvador en de zetel van de aartsbisschop van San Salvador. De kerk werd twee keer bezocht door paus Johannes Paulus II, die zei dat de kathedraal "nauw verbonden was met de vreugde en de hoop van het Salvadoraanse volk". Tijdens zijn bezoeken in 1983 en 1996 heeft de paus gegekleed voor de Tomb van aartsbisschop Óscar Romero, die in 1980 werd vermoord, wiens tombe hier een belangrijke trek is voor pelgrims. De locatie van de kathedraal is de locatie van de oude tempel van Santo Domingo (St. Dominic).

Op 31 maart 1980 stierven 44 mensen op Palm Sunday, tijdens de begrafenis van aartsbisschop Romero, na een stormloop na een paar schutters, naar verluidt leden van de veiligheidstroepen (hoewel deze nog nooit zijn bevestigd), die op rouwenden en op de begrafenis van Romero werden afgevuurd. De schutters zijn nooit geïdentificeerd. Het plein voor de kathedraal was het plein van de viering na de ondertekening van de vredesakkoorden van Chapultepec die in 1992 een einde maakten aan de Salvadoraanse burgeroorlog. De kathedraal werd afgesloten met een festief gepantserde keramische muurfaçade door de Salvadoraanse meester Fernando Llort en werd op 19 maart 1999 geopend. Eind december 2012 heeft de aartsbisschop van San Salvador, José Luis Escobar Alas, opdracht gegeven de gevel te verwijderen zonder de nationale regering of de kunstenaar zelf te raadplegen. De arbeiders hebben alle 2.700 tegels van de Art Wall vernietigd.

Nationaal theater

Nationaal theater van El Salvador

Het Teatro Nacional de El Salvador, of het nationale theater van El Salvador, is het oudste theater in Midden-Amerika. Het is ontworpen door de Franse architect Daniel Beylard, met de bouw vanaf 3 november 1911. Het gebouw werd op 1 maart 1917 geopend. Het is van Franse renaissancestijl met moderne tochten, en is versierd door de Italiaanse architect Lucio Cappellaro.

Het nationaal theater ligt aan de zuidzijde van de Fransman Morazán Plaza op de Calle Delgado. Het werd gebouwd in de Franse Renaissance stijl met details die in Rococo, Romantic, en de stijlen van de Nieuwe Kunst worden gedaan, en kan 650 toeschouwers in de Grote Zaal plaatsen. Het heeft balkons op drie niveaus-het presidentiële balkon, dat tussen de derde en tweede Vloer wordt gevestigd, heeft een directe mening van centrumstadium. Het gebouw is voorzien van een ellipsoïdaal koepel met een muurschildering van de schilder Carlos Cañas en een kristalkandelaar; andere indrukwekkende ruimtes zijn de zaal Hall en de Grand Foyer . Het theater staat open voor toeristen, en nadat de historische restauratie in het centrum van de stad is gebruikt voor toneelspelen, shows, opera's, zangoverwegingen en moderne dansvoorstellingen. Het is het grootste en meest luxe theater in Midden-Amerika en werd in 1979 uitgeroepen tot Nationaal Monument.

Calle Arce

Calle Arce (genoemd naar generaal Jose Manuel Arce, eerste president van de Federale Republiek Midden-Amerika) is een grote straat in San Salvador. Burgemeester Norman Quijano heeft de eerste fase van zijn herontwikkeling in de buurt van het Plaza de la Salud ingeluid, dat zich richt op verbeteringen in de zijwalsen tussen de 21ste en de 19de Avenida Norte. Twaalf antieke lichten, oorspronkelijk uit Spanje en daterend uit 1900, zullen worden geïnstalleerd, samen met zes banken en 40 bomen.

Tegelijkertijd worden zijwalsen gerenoveerd met een oprijplaat om mensen met een handicap en senioren toegang te bieden. Calle Arce wordt gecontroleerd door 24 leden van de Corps Metropolitan Agents (CAM), die gespecialiseerd zijn in het onderhoud en de bescherming van de nieuwe openbare ruimte.

Parks en plazas

Statuut van Gerardo Barrios

Plaza Gerardo Barrios

La Plaza Gerardo Barrios, ook bekend als het Civic Plaza, ligt in het hart van de stad. Het standbeeld dat de site domineert, ontworpen door Francisco Durini Cáseres, is gewijd aan president Gerardo Barrios en is in 1909 onthuld. Het was het werk van de beeldhouwers Antonio en Carlos Ezeta, die broers waren. Het cijfer, gemaakt van bronzen, is geplaatst op een voetstuk van graniet en toont gevechtscènes en het schild van El Salvador.

Plaza Gerardo Barrios is de plaats waar veel demonstraties en politieke demonstraties plaatsvinden. Massa wordt daar ook gevierd, en het is de bestemming van veel parades. Het plein is ook het brandpunt van de viering van het feest van San Salvador op 5 en 6 augustus. De religieuze processie El Descenso ("De daling"), die gewijd is aan de goddelijke redder van de wereld en die de opleving van Jezus en zijn afkomst uit de graftombe vertegenwoordigt, eindigt daar.

Plaza Libertad

Plaza Libertad is de locatie van de Monumento de los Héroes (monument voor de helden), een herdenking van de honderdjarige verjaardag van de "First Cry of Independence" in 1811. Het monument, ontworpen door Francisco Durini Cáseres en geïnstalleerd in 1911, wordt in het hoogtepunt gebogen door een "engel van vrijheid" die een laurel in beide handen houdt. Als gevolg van de toegenomen handelsactiviteit werd het gebied rond de plein versterkt door de bouw van twee monumentengebouwen, de Portaalsite la Dalia in 1915-1916 en het Portaal de Occidente in 1917.

Plaza Morazán

Tijdens het bestuur van president Rafael Zaldivar heeft de Salvadoraanse regering opdracht gegeven tot de bouw van een marmerbeeld hier ter herdenking van de veertigste verjaardag (15 maart 1882) van de dood van Francisco Morazán, voormalig president van de Federale Republiek Midden-Amerika. Het beeldhouwwerk werd gemaakt door de kunstenaar Francisco Durini Vasalli, oorspronkelijk uit Tremona, Italië. De regering heeft 15 maart uitgeroepen tot dag van de nationale burgerdag en de zoon van Morazan was aanwezig bij de inauguratie als vertegenwoordiger van de regering van Honduras.

Casa Dueñas

Dit belangrijke woongebouw werd in de jaren twintig gebouwd door koffieboer Miguel Dueñas. De regering heeft het huis in 1922 in beslag genomen om de schulden van de eigenaar te dekken, waarna het jarenlang onbezet bleef. Van 1930 tot 1933 huurde Mexico het huis in voor gebruik door zijn diplomatieke delegatie en van 1935 tot 1957 huurde de Amerikaanse regering het huis in voor het verblijf van haar ambassadeurs. Zes opeenvolgende ambassadeurs van de V.S. woonden daar, en af en toe gasten zoals voormalige presidenten Richard Nixon en Lyndon B. Johnson, senator Robert Kennedy en filmsterren Clark Gable en Tony Curtis bleven daar. Na 1957 was het de tijdelijke zetel van een reclamebureau, die vervolgens in 1960 opnieuw werd ontzet. In 1973 bezet het ministerie van Arbeid de structuur van het ministerie van Beroepsopleiding; in 1986 werd zij bij een uitvoeringsovereenkomst van 8 mei 1985 uitgeroepen tot cultureel actief. Het ministerie van Arbeid heeft het onroerend goed overgedragen aan de autoriteiten van het ministerie van Onderwijs, met een richtlijn om na te gaan of herstel en rehabilitatie mogelijk zijn. De restauratiewerkzaamheden begonnen in 2001 onder leiding van dr. Alfredo Martínez Moreno, voormalig directeur van de Salvadoraanse taalacademie en de Koninklijke Spaanse Academie.

Conventiebureaus

Centro Internacional de Ferias y Convenciones (CIFCO)

Het Centro Internacional de Ferias y Convenciones (CIFCO) is een multifunctioneel conventiecentrum in de Colonia San Benito-Zona Rosa (district 3), 5 mijl (8,0 km) van de historische binnenstad van San Salvador (district 1), in een woongebied met goede transportfaciliteiten en gemakkelijke toegang tot eersteklas hotels. Het centrum is verbonden met de Union of International Fairs (UFI) en de Association of International Fairs of America (AFIDA) en wordt beschouwd als het grootste en modernste congrescentrum in Midden-Amerika.

Het CIFCO-amfitheater is een van de belangrijkste plaatsen waar in San Salvador veel concerten en internationale artiesten worden georganiseerd. Het heeft een capaciteit van 15.000 personen. Een renovatie van 2003 tot 2010 heeft vijf paviljoen toegevoegd, een driedubbele ondergrondse parkeergarage voor 3.500 voertuigen en hotels. De doelstellingen van CIFCO omvatten:

• Steun voor de internationale uitwisseling van technologische, commerciële en industriële ideeën
• Conventies voor exposanten in de sectoren handel, industrie en toerisme plannen en organiseren
• Een prettige omgeving bieden voor gasten en bezoekers
• Bevordering van het imago van El Salvador, zowel nationaal als internationaal

Musea

San Salvador heeft veel musea, met als grootste de Museo Nacional de Antropología de El Salvador (MUNA) en Museo de Arte de El Salvador (MARTE). De missie van MUNA is de Salvadoranen te helpen bij hun reflectie over hun culturele identiteit door middel van tentoonstellingen, onderzoek, publicaties en educatieve programma's op het gebied van archeologie en antropologie. De tentoonstellingen van het museum tonen de sociale processen aan van de verschillende menselijke culturele groepen die El Salvador hebben bewoond. De missie van MARTE is bij te dragen tot de ontwikkeling van het onderwijs en de cultuur van het land door het behoud en de verspreiding van het artistieke erfgoed, door de historische kennis te verbeteren, de culturele waarden die de Salvadoraanse identiteit vormen te bevestigen en nieuwe artistieke ideologieën te bevorderen. MARTE is een particuliere non-profitorganisatie die op 22 mei 2003 werd geopend. Sindsdien is het museum een essentieel onderdeel geworden van het culturele leven in Midden-Amerika, met zijn representatieve kijk op kunst van het midden van de 19e eeuw tot de hedendaagse tijd.

Een ander soort museum is de Tin Marín Museo de los Niños (Tin Marin Children's Museum), gelegen tussen Gimnasio Nacional José Adolfo Pineda en Parque Cuscatlán. Tin Marín wil bijdragen aan het integreren van kinderen en het creëren van creatieve burgers door middel van een aanzienlijke leerkracht, culturele stimulering en experimenten met onderhoudende kinderen. Het museum heeft meer dan 25 exposities, waaronder het vliegtuig, de Grocery Store en het Planetarium.

Sport

Estadio Cuscatlán, met een capaciteit van meer dan 45.000, is het grootste voetbalveld, niet alleen in Midden-Amerika, maar ook in het Caribisch gebied. Op 16 november 2007 werd aangekondigd dat Estadio Cuscatlán het eerste voetbalstadion in Midden-Amerika en het Caribisch gebied zou worden met een groot LED-scherm waarop toeschouwers de actie kunnen bekijken. Het scherm is 40 meter hoog en breed en is in maart 2008 voltooid. Het stadion werd begin jaren zeventig gebouwd vlak voor het begin van de burgeroorlog. Het was de bedoeling een tijdperk van modernisering in San Salvador op gang te brengen, maar de ontwikkeling in het land is in de twaalf jaar van de oorlog tot stilstand gekomen.

Een ander groot stadion is de Estadio Nacional de la Flor Blanca, met een capaciteit van 32.000 inwoners. In 2002 organiseerde dit stadion de Midden-Amerikaanse en Caribische Spelen, waar El Salvador op de zesde plaats kwam onder de 37 landen.

Mágico González Stadium

San Salvador is het huis van drie grote voetbalteams in het Primera División de Fútbol de El Salvador: Alianza F.C., C.D. Atlético Marte en C.D. Universidad de El Salvador. Alianza F.C. en Atlético Marte spelen hun thuisspelletjes bij Estadio Cuscatlán en C.D. Universidad de El Salvador speelt hun werk in de Estadio Universitario UES. Alianza is in heel El Salvador bekend om zijn loyale aanhangers en de uitbundige sfeer die tijdens spelletjes is ontstaan.

Grote toeristische attracties

• Catedral Metropolitana - Metropolitan Cathedraal
• Teatro Nacional de El Salvador - het nationale theater van El Salvador
• Nationaal paleis (El Salvador) - Nationaal paleis
• Monumento al Divino Salvador del Mundo - Monument voor de Savior of the World
• Presidenciale casa - Presidentieel bewind
• Monumento a La Libertad - Monument voor de Vrijheid
• Estadio Cuscatlán - Soccer stadion
• Monumento a la Constitución - Grondwettelijk monument
• Plaza Alberto Masferrer
• Los Planes De Renderos - Een aantrekkingskracht voor veel pupuserías, waarbij San Salvador over het hoofd wordt gezien.

San Salvador beschikt over talrijke particuliere middelbare scholen, waaronder protestante en katholieke scholen, alsmede over seculiere scholen; de stad heeft ook talrijke particuliere tweetalige scholen .

San Salvador is een belangrijke regionale verkeershub, die wordt bediend door een uitgebreid openbaar vervoersnetwerk. Belangrijke routes van het nationale transportnetwerk die door de stad lopen.

Luchthaven

Het belangrijkste vliegveld van het land is de Monseñor Óscar Arnulfo Romero International Airport, die alle internationale vluchten verzorgt. Ilopango werd in 1980 vervangen door de belangrijkste luchthaven van Ilopango.

• Óscar Romero International: Tot 1980 werd San Salvador bediend door de internationale luchthaven van Ilopango, maar op 31 januari 1980 werd Ilopango vervangen door de internationale luchthaven van Monseñor Óscar Arnulfo Romero (IATA: SAL, ICAO: MSLP). De luchthaven van Ilopango ligt binnen de grenzen van de stad en kon niet worden uitgebreid vanwege het gebrek aan grond en de nabijheid van de omwonenden, zodat de nieuwe luchthaven buiten de stad van het aangrenzende departement La Paz werd gebouwd. De internationale luchthaven Monseñor Óscar Arnulfo Romero ligt op vlak terrein en is niet omgeven door bewoonde gebieden, zodat deze in de toekomst kan worden uitgebreid. Het ligt in de gemeente San Luis Talpa, 40 km (25 mijl) van San Salvador. Met 2.076.258 passagiers in 2008 was het de derde zwaarste luchthaven van het passagiersverkeer in Midden-Amerika

Internationale luchthaven Ilopango

• Ilopango International: Ilopango International Airport, wordt gebruikt voor de militaire en charterluchtvaart. Onlangs werd het gerenoveerd en in 2009 heropend. Ilopango is de gastheer van een jaarlijkse luchtshow.
• Regionaal Tamarindo: Er zijn plannen om het vliegveld te herstellen aan de oostkust van El Tamarindo, La Unión.

Wegen

Bouw van de eerste snelweg/snelweg in El Salvador, RN-21 (Boulevard Diego Holguin)

San Salvador beschikt over uitstekende transportverbindingen, dankzij zijn uitgebreide wegennet en zijn straatonderhoudssysteem. De Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank heeft vastgesteld dat San Salvador een van de beste wegsystemen in Latijns-Amerika heeft. Het metropolitane wegsysteem in San Salvador verwerkt ongeveer 400.000 voertuigen per dag.

De belangrijkste doorgaande weg door San Salvador is de weg CA-1 (Pan-Amerikaanse snelweg), die op een gegeven moment Bulevar Arturo Castellanos wordt. De RN-21 (Bulevar Monseñor Romero) is een belangrijke oost-westweg die de steden Santa Tecla en Antiguo Cuscatlán verbindt en uiteindelijk in San Salvador fuseert met het RN-5 East/West (ook bekend als Bulevar los Próceres), die later de noordelijke/zuidelijke RN-5-koers naar de internationale luchthaven omslaat. Een andere belangrijke weg is de RN-4 (Carretera Este Oeste), die van San Salvador door Apopa loopt en vervolgens samenvoegt met de CA-1 Panamericana.

RN-5 Los Próceres East/West

El Salvador International Airport

De wegen in de hoofdstad worden "straat" genoemd als ze oost-west lopen, en "avenue" als ze noord-zuid lopen. De nummering van de wegen begint op het centrum van de straat Avenida Espana/Avenida Cuscatlán en Delgado Arce. Avenues aan het westen van deze kruising hebben oneven-aantalnamen, en in het oosten hebben zij gelijk-aantalnamen. De straten hebben oneven-aantalnamen als zij aan het noorden van de kruising zijn, en gelijk-aantalnamen als aan het zuiden.

Een bijzonder zwaar bewogen weg is 49a Avenida Norte, die met de RN-5-snelweg naar de luchthaven verbindt. Een belangrijke historische straat is Calle Arce, die gesloten was om een winkelcentrum te creëren dat alleen voor voetgangers bestemd is in het historische centrum van San Salvador. Sommige straten in de stad zijn erg smal met weinig ruimte voor auto's, hoewel veel straten breed zijn. Snelheidslimieten zijn 90 km/h (56 mph) op snelwegen, 60 km/h (37 mph) op hoofdwegen en 40 km/h (25 mph) op secundaire wegen en wegen.

SITRAMSS

Het geïntegreerde systeem voor het vervoer van de San Salvador Metropolitan Area (SITRAMSS) is een voorstel voor een grootschalig bussysteem. De eerste route van de SITRAMSS zal een retourvlucht maken van San Martin via Ilopango, Soyapango, San Salvador en Antiguo Cuscatlan naar Santa Tecla. Naar verwachting zullen in de tweede helft van 2013 tussen de 40 en 60 bussen die 160 passagiers per reis kunnen vervoeren, in gebruik worden genomen. Het vertrekinterval is ongeveer acht tot tien minuten. Tegen de tijd dat de bussen de historische stad San Salvador hebben bereikt, zullen ze al 20.000 passagiers hebben vervoerd. SITRAMSS is een publiek-privaat partnerschap met de huidige exploitanten van personenvervoer, die de bussen moeten kopen. Om de infrastructuurontwikkeling te betalen, heeft de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank (BID) een lening van 50 miljoen dollar verstrekt. Het systeem zal werken met een vooraf betaald kaartsysteem, dat naar verwachting de tijd die passagiers nodig hebben om de bussen binnen te komen, zal verminderen. Er zullen naar schatting 200.000 passagiers per dag worden vervoerd, ofwel ongeveer 5.600.000 per maand.

Bus en Taxi

SITRAMSS-bussysteem

Ongeveer 200.000 mensen gebruiken dagelijks het openbare bussysteem van de stad. Een deel van het bussysteem wordt beheerd door de stadsoverheid, maar het grootste deel ervan wordt beheerd door de particuliere sector. Deze combinatie van eigendom heeft bijgedragen tot veiligheids- en verkeersproblemen. In 2013, wanneer de SITRAMS-operatie van start gaat, zullen veel van deze problemen worden opgelost. De reizen van de bus kosten typisch tussen $0.20 en $0.25, afhankelijk van de route. De stadsregering hanteert een gratis bussysteem voor gehandicapten, ouderen en zwangere vrouwen. dit is het enige systeem in Midden-Amerika.

Een taxistelsel werkt in de gehele stad; de tarieven zijn afhankelijk van de route, aangezien de taxichauffeurs een heffing aanrekenen die gebaseerd is op de locatie van de bestemming, in plaats van op de verstreken tijd. Taxi's in San Salvador zijn geel en de vloot bestaat voornamelijk uit Toyota Corollas.

Spoorweg

De spoorwegen waren in de jaren negentig afwezig, maar vanaf 1 oktober 2007 hervatten de nationale spoorwegen van El Salvador (FENADESAL) de dienst. Tickets kosten $0,10. Treinen vertrekken van nabij het East Bus-station en reizen naar de stad Apopa (dienst geschorst vanaf 2013). Er zijn plannen om een andere route te starten, die de noordelijke kant van San Salvador, Cuscatancingo, verbindt met Apopa en Apopa, met de stad Nejapa.

Er is ook een historische spoorweg, bestaande uit spoorwagens uit de jaren zestig, die door het ministerie van toerisme zijn gerenoveerd en in gebruik genomen. Eenmaal per maand kunnen de bezoekers de antieke trein aan boord nemen en ervaren hoe de San Salvadoranen zichzelf in de jaren zestig vervoerden.

Salvador del Mundo is van zijn voetstuk gevallen

Het Gran Hotel

De stad heeft te lijden gehad van vele ernstige aardbevingen, waarvan de rampzalige zich in 1854 voordeed. De vulkaan van San Salvador brak in 1917 opnieuw uit, met als gevolg drie grote aardbevingen die de stad zo zwaar hebben getroffen dat de regering gedwongen was om de hoofdstad tijdelijk naar de stad Santa Tecla te verplaatsen (destijds bekend als Nueva San Salvador). De aardbeving in San Salvador in 1986, die op 10 oktober 1986 plaatsvond, heeft aanzienlijke schade toegebracht aan de stad en de omliggende gebieden. Er zijn 1.000 tot 1.500 mensen omgekomen en meer dan 10.000 mensen raakten gewond. 200.000 mensen werden dakloos na de aardbeving en een week van kleine naschokken.

aardverschuiving als gevolg van de aardbeving van 2001

De aardbevingen in El Salvador in 2001 hebben El Salvador getroffen op 13 januari en 13 februari 2001, met als gevolg aanzienlijke schade voor de stad, met name in de voorstad Las Colinas, waar een aardverschuiving huizen verwoestte en veel mensen doodde.

In de jaren '80, toen politieke conflicten in El Salvador uitbraken in de Salvadoraanse burgeroorlog, vluchtten veel mensen naar de hoofdstad, omdat de meeste gevechten elders plaatsvonden (San Salvador zelf werd niet rechtstreeks getroffen door de oorlog tot het laatste offensief van 1989).

Ook orkanen, tsunami's en aardverschuivingen vormen een bedreiging. In november 2009 trof orkaan Ida de departementen San Salvador, San Vicente en Cuscatlán. In San Vicente werden de gemeenten Verapaz en Guadalupe volledig verwoest door de regenval die de orkaan vergezelde en de daaruit voortvloeiende aardverschuiving. Het leger en het Rode Kruis waren in staat de meeste slachtoffers te redden, maar vele duizenden mensen waren dakloos. De regering opende openbare scholen voor gebruik als tijdelijke onderkomens voor drie maanden. De orkaan vernietigde een aantal bruggen en sommige steden verloren de communicatie. De bevolking van El Salvador heeft geld opgehaald voor de daklozen en de internationale hulp kwam van landen als de Verenigde Staten, Mexico, Nicaragua, Guatemala en de Europese Unie.

Tropische storm Agatha

Tropische storm Agatha

De tropische storm Agatha bereikte donderdag 27 mei 2010 de kust van Midden-Amerika. In de Metropolitan Area van San Salvador werd ongeveer 3 meter (0,91 m) neerslag gemeten over een periode van vijf dagen, wat tot putten, plotselinge overstromingen en modderstromen leidde. Vooral in het centrum, El Picacho en Montebello werden de zwaarst getroffen gebieden getroffen.

Tropische storm Amanda

Tropische storm Amanda landfall in Midden-Amerika op 31 mei

De tropische storm Amanda veroorzaakte stortregens in El Salvador, die zwaar werden getroffen door de storm. In El Salvador heeft de stortregens grote schade aangericht in de kuststeden van het land, omdat de rivieren overstroomden en gebouwen wegvegen. In de hoofdstad San Salvador werden 50 huizen verwoest en 23 auto's vielen in een putje rivieren over en sloegen gebouwen weg, waarbij 900 huizen werden beschadigd en meer dan 1200 mensen werden verdreven. De bewegingsbeperkingen voor de huidige COVID-19-pandemie in El Salvador werden tijdelijk opgeheven om mensen in staat te stellen geneesmiddelen aan te schaffen, terwijl hardwarevoorraden met beperkte capaciteit konden worden geopend, zodat mensen apparatuur konden kopen voor reparaties. De president van El Salvador, Nayib Bu, heeft door de storm een noodtoestand van 15 dagen uitgeroepen. Amanda werd beschouwd als de ergste weerramp die El Salvador in 22 jaar geleden heeft getroffen sinds de orkaan Mitch, waar Amanda in veel delen van het land een neerslag van minstens 600 mm (23,62 mm) heeft veroorzaakt en Mitch in een langere periode slechts minstens 400 mm (15,74 mm) in andere gebieden heeft veroorzaakt.

De bezorgdheid over de openbare veiligheid in San Salvador nam eind jaren tachtig toe als gevolg van de burgeroorlog. Hoewel het voornamelijk op het platteland werd gevochten, begonnen de guerrillastrijders tijdens de laatste jaren van de oorlog de hoofdstad aan te vallen. San Salvador herstelde zich snel na het staken van de vijandelijkheden, maar het geweld van bendes ("mara") werd een probleem.

De 18de Street gang, afkomstig uit Los Angeles, Californië, Verenigde Staten, is in San Salvador uitgebreid. De Mara Salvatrucha is een rivaliserende bende. In 2002 zijn de misdaadcijfers sterk gestegen en kon de gemeentelijke overheid de stijging niet bestrijden. De recente pogingen van burgemeester Norman Quijano om de openbare veiligheid te herstellen zijn een beetje succesvol geweest. De veiligheidsmaatregelen in de zwaarst getroffen districten van San Salvador (5 en 6, die aan Soyapango grenzen en waar veel bendes wonen) omvatten onder meer veiligheidscampagnes en recreatieve activiteiten om jongeren ervan te weerhouden deel te nemen aan bendes. De burgemeester heeft ook een veiligheidscamera opgezet, zodat de politie de zwaarst getroffen gebieden van de stad kan controleren. Het project is in het historische centrum van de stad gelanceerd en zal zich over de hele stad verspreiden.

Sinds 2011 is San Salvador erin geslaagd zijn misdaadcijfer te verlagen tot een lager niveau dan dat van Haïti, Venezuela, Mexico, Guatemala of Honduras, hoewel het aantal moorden per hoofd van de bevolking met meer dan 90 moorden per 100.000 inwoners meer dan tien keer hoger was dan dat van grote steden zoals New York of Londen. Ook volgens een rapport van de VN-Ontwikkelingsorganisatie heeft San Salvador een relatief laag percentage roofovervallen van 90 per 100.000, vergeleken met San José, de hoofdstad van Costa Rica, die 524 roofovervallen per 100.000 heeft.

De districten 3 en 4 zijn de rijkste in het land en in theorie de veiligste, maar in werkelijkheid wordt zelfs Colonia Escalón omringd door marginale gemeenschappen en er zijn ontelbare gevallen van beroving en criminele activiteiten in of rond het gebied. De districten 1 en 2 hebben een iets hoger misdaadcijfer dan 3 of 4, terwijl District 5, dat San Marcos grenst, en District 6, dat aan Soyapango grenst, de hoogste misdaadcijfers hebben.

San Salvador heeft banden met: